Podpisanie znaczącej umowy

Podstawa prawna (wybierana w ESPI):

Art. 56 ust. 1 pkt 2 Ustawy o ofercie – informacje bieżące i okresowe

Zarząd Spółki PKP CARGO S.A. informuje, iż w dniu 27 października 2016 r. została zawarta Umowa Sprzedaży Energii Elektrycznej i Usługi Dystrybucji („Umowa”) pomiędzy PKP CARGO S.A. z siedzibą w Warszawie („Odbiorca”, „Spółka”), a spółką PKP Energetyka S.A. z siedzibą w Warszawie („Sprzedawca”).

Przedmiotem Umowy jest sprzedaż energii elektrycznej („Energia Trakcyjna”) oraz świadczenie usług dystrybucji Energii Trakcyjnej na potrzeby prowadzenia działalności przewozowej trakcją elektryczną pociągami należącymi do Odbiorcy oraz na potrzeby pociągów uruchamianych przez innych przewoźników z wykorzystaniem lokomotyw elektrycznych Odbiorcy, którzy nie są obciążani za zużywaną energię elektryczną na podstawie odrębnych umów. Umowa określa wielkość mocy umownej w okresie rozliczeniowym i prognozowaną wielkość zużycia Energii Trakcyjnej.

Umowa obowiązuje od dnia zawarcia na czas określony do dnia 31 grudnia 2018 r. Przewidywana wartość Umowy w okresie jej obowiązywania wynosi łącznie 700,0 mln zł netto (861,0 mln zł brutto).
Cena sprzedaży energii elektrycznej dla Odbiorcy wyliczona jest zgodnie ze wzorem ustalonym dla lat 2017-2018. Umowa określa sytuacje, w których cena sprzedaży energii elektrycznej może ulec zmianie na zasadach określonych w Umowie. Sprzedaż energii elektrycznej trakcyjnej, Sprzedawca realizuje na podstawie przewidywanego zużycia określonego na podstawie planu pracy przewozowej na 2017 r. Model wyznaczania ceny energii obowiązującej w poszczególnych latach określa oferta sprzedaży energii elektrycznej, która stanowi integralną część Umowy.

Umowa została uznana za znaczącą ze względu na jej wartość przekraczającą 10% wartości kapitałów własnych Spółki.

Podstawa prawna szczegółowa:

§ 5 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim (Dz. U. z 2009 r. Nr 33 poz. 259 z późniejszymi zmianami).